Inspiratorem powstania i fundatorem Domu w Rudzie Śląskiej – Kochłowicach przy ul. Oddziałów Młodzieży Powstańczej 3 był ks. dziekan Ludwik Tunkiel, proboszcz parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach. Dwie pierwsze Siostry Boromeuszki przybyły 30 stycznia 1902 roku i zamieszkały w domu prywatnym. Dwa lata później – w 1904 roku przybyły kolejne dwie siostry i także zamieszkały w domu prywatnym. Niestety imiona i nazwiska tych Sióstr nie są znane.
Po uzyskaniu zgody od władz świeckich 3 marca 1905 roku Ks. Ludwik Tunkiel przystąpił do budowy instytucji pod nazwą i wezwaniem „Zakład świętego Józefa”. Przeznaczeniem Domu świętego Józefa było schronienie i opieka nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi
z Kochłowic i okolic. Osoby potrzebujące wsparcia były kierowane przez urzędy, instytucje publiczne, bądź zgłaszające się samodzielnie. Dom dzięki intensywnej i pełnej poświęceń pracy założyciela oraz finansowej pomocy różnych instytucji, jak również materialnego poparcia parafian z Kochłowic i okolicy stanął w ciągu siedmiu miesięcy – gotowy do użytku. W Domu powstała również kaplica pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa, która najprawdopodobniej była erygowana 30 października 1905 roku w dniu poświęcenia
i oddania domu.
Pierwszą siostrą przełożoną Sióstr Boromeuszek w Zakładzie św. Józefa, która z rąk fundatora otrzymała klucze Zakładu była s. Ida Machoń.
W 1906 roku siostry założyły ochronkę by dać schronienie dzieciom przedszkolnym, a w 1907 roku otrzymały zezwolenie od rządu na przyjmowanie do domu inwalidów. Bolesnym wydarzeniem z okresu I wojny światowej było zamknięcie polskiej szkoły robót ręcznych.
W 1926 r. ponownie otwarto polską szkołę robót ręcznych dla dziewcząt. Pod datą 1936 rok odnotowujemy wzmiankę o dwóch siostrach – s. M. Kunegunda i s. M. Tranzyta.
Dnia 1 marca 1953 roku Dom Opieki dla Starców został przez władze „Caritas” przekształcony na zakład Specjalny dla Umysłowo Upośledzonych Kobiet Niezdolnych do Pracy. W okresie późniejszym nazwa została zmieniona na Dom Pomocy Społecznej dla Osób Przewlekle Psychicznie Chorych.
W roku 2001 dzięki staraniom s. Edyty de Ville do użytku został oddany budynek, w którym znajduje się sala rehabilitacji i sala terapii. Obecnie w domu mieszkają 53 kobiety.
W naszym domu od początku jego powstania szczególnie czczony jest św. Józef. Do chwili obecnej wśród Kochłowiczan dom znany jest pod nazwą „Zakład świętego Józefa”. Ks. L. Tunkiel dokument fundacyjny domu rozpoczął od słów: „Ku czci świętego Józefa, pod którego opieką….” Aktualnie postać św. Józefa widnieje na naszym domu, a po wejściu do domu można przy figurze Świętego odczytać fragment modlitwy: „Józefie święty bądź nam gospodarzem…” Przez Jego orędownictwo polecamy wszystkie nasze wielkie i małe sprawy.